Είμαι καθισμένος στην κεντρική πλατεία της πόλης μου. Φορώ δυο ζευγάρια κάλτσες, δυο παντελόνια, δυο πουκάμισα, δυο πουλόβερ, ένα χοντρό μπουφάν. Τα ρούχα μου τα έδωσαν στο φιλόπτωχο της ενορίας, εκεί που κάθε μεσημέρι πηγαίνω και τρωω. Είμαι τυλιγμένος και με μια κουβέρτα. Κατάσαρκα στο στήθος και στην πλάτη έχω βάλει εφημερίδες, από αυτές που μοιράζουν δωρεάν για να διαβάζουμε τις διαφημίσεις. Το θερμόμετρο του φαρμακείου δείχνει τρεις βαθμούς πάνω από το μηδέν. Το αεράκι διαπερνά τα ρούχα, αλλά ευτυχώς σταματάει στις εφημερίδες. Η μύτη μου στάζει, τα μάτια μου δακρύζουν, το σαγόνι μου τρέμει λίγο. Σκέφτομαι τη νύχτα που έρχεται, η θερμοκρασία θα πέσει κι άλλο…Βρέθηκα χωρίς να το καταλάβω άστεγος… Είχα ένα μικρομάγαζο… έκλεισε…ούτε καραμέλες δεν έπαιρναν τα παιδιά… Δούλεψα σε αρτοποιείο… ανειδίκευτος σε μηχανουργείο… σε οικοδομή…σε πιτσαρία…σε γραφείο κηδειών…
Category Archives: Ανθρωπιά
ΘΑ ΜΠΕΙ ΠΟΤΕ ΕΝΑ ΤΕΛΟΣ;
Η φωτογραφία είναι βραβευμένη με βραβείο Πούλιτζερ το 1994 και τραβήχτηκε στο Σουδάν στη διάρκεια του λοιμού.
Η φωτογραφία απεικονίζει ένα παιδί που χτυπήθηκε από την πείνα το οποίο σέρνεται προς μια βάση σίτισης του Οργανισμού Ηνωμένων
ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ 